پیش بینی رشد پس از آسیب بر اساس شکرگزاری و حمایت اجتماعی ادراک شده در زنان مبتلا به سرطان خون

مقدمه: سرطان خون، پنجمین سرطان رایج در بزرگسالان است که می­تواند برای فرد تهدیدکننده باشد. هدف از مطالعه حاضر، پیش­بینی رشد پس از آسیب بر اساس شکرگزاری و حمایت اجتماعی در زنان مبتلا به این بیماری بود. روش: طرح تحقیق مطالعه حاضر از نوع همبستگی و پیش­بینی بر اساس روش­های رگرسیون است. در این پژوهش، 82 نفر از زنان مبتلا به سرطان خون بستری و سرپایی در بخش­های بیمارستان نمازی و درمانگاه مطهری، به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش متغیرها از پرسشنامه­های رشد پس از آسیب (تدسچی و کالهون،1996)، شکرگزاری (گودرزی، نوری و مرزوقی،1393) و پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک‌شده (زیمت، داهلم، زیمت و فارلی، 1988)، استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل داده­ها نشان داد که بین شکرگزاری و حمایت اجتماعی با رشد پس از آسیب رابطه معناداری وجود دارد و این متغیرها می­توانند به طور معناداری رشد پس از آسیب را پیش­بینی کنند. نتیجه‌گیری: بر اساس این یافته­ها می­توان نتیجه گرفت که آموزش­های مبتنی بر ارتقای شکرگزاری در این بیماران و تأمین حمایت اجتماعی برای آنان، می­تواند زمینه‌ی ایجاد رشد پس از آسیب را ایجاد کند